Έρευνα που διεξήχθη υπό την ηγεσία του Εθνικού Κέντρου Ωκεανογραφίας του Ηνωμένου Βασιλείου ανέλυσε τα ανώτερα στρώματα νερού -μέγιστου βάθους 200 μέτρων- καταμεσής του Ατλαντικού ωκεανού. Κατά τη διάρκεια αυτής της ερευνητικής αποστολής από το Ηνωμένο Βασίλειο ως τα Νησιά Φώκλαντ, οι επιστήμονες εντόπισαν έως και 7000 μικροσκοπικά πλαστικά σωματίδια ανά κυβικό μέτρο θαλασσινού νερού. Με βάση αυτήν την ανάλυση, υπολογίστηκε ότι υπάρχουν 12-21 εκατομμύρια τόνοι μικροσκοπικών πλαστικών σωματιδίων στα νερά του Ατλαντικού Ωκεανού. Αυτή η ποσότητα μικροπλαστικών υπολογίζεται πως θα αρκούσε για να γεμίσει πλήρως σχεδόν 1000 πλοία μεταφοράς εμπορευμάτων. 

Οι συχνότερες πηγές μικροπλαστικών είναι πλαστικά που χρησιμοποιούνται συχνά σε συσκευασίες και καταλήγουν ως απόβλητα στους ωκεανούς, δηλαδή πολυαιθυλένιο, πολυπροπυλένιο και πολυστυρένιο. Μια άλλη λιγότερο γνωστή πηγή είναι τα προϊόντα βαφής από μεταλλικές επιφάνειες. Υπολογίζεται πως εισέρχονται στους ωκεανούς περίπου 1,5-2,25 εκατομμύρια τόνοι μικροπλαστικών από προϊόντα βαφής μεταλλικών επιφανειών, μια ποσότητα που ισοδυναμεί με 150-225 δισεκατομμύρια άδεια πλαστικά μπουκάλια. Αν αναλογιστεί κανείς ότι η ποσότητα πλαστικού που καταλήγει κάθε χρόνο στους ωκεανούς υπολογίζεται στους 8 εκατομμύρια τόνους, τότε γίνεται εμφανές ότι τα προϊόντα βαφής από μεταλλικές επιφάνειες συνεισφέρουν ένα σημαντικό ποσοστό της συνολικής ποσότητας. Τα εν λόγω μικροπλαστικά φαίνεται να παράγονται από τη διάβρωση και τη γενικότερη φθορά των βαμμένων μεταλλικών επιφανειών, αλλά και από τις παραδοσιακές μεθόδους ψηγματοβολής ανοιχτού χώρου που χρησιμοποιούνται για τον καθαρισμό και τη συντήρηση μεταλλικών επιφανειών. 

Τέλος, αξίζει να σημειωθεί πως μια πρόσφατη επιστημονική δημοσίευση διερεύνησε την πιθανή λειτουργία των θαλάσσιων μικροπλαστικών ως φορέων παθογόνων μικροοργανισμών και ως μέσων διάδοσης ασθενειών, συνιστώντας περαιτέρω έρευνα στο εν λόγω κρίσιμο ζήτημα.