Λόγος γίνεται τελευταία για την «ψηφιακή επανάσταση στην καλλιέργεια», αφού μάλιστα μπορεί να ωφελήσει τόσο τις επιχειρήσεις όσο και τον πλανήτη μας συνολικά. Με τον χαμηλότερο δυνατό όγκο αγροχημικών, λιγότερη ποσότητα νερού και σημαντικό -όπως υποστηρίζεται- λιγότερο χρόνο από πλευράς των αγροτών, τρεις σημαντικές εξελίξεις φαίνεται να έχουν ξεκινήσει ήδη, αυτό που θα μπορούσαμε να δηλώσουμε ως, την αρχή της γεωργικής ψηφιακής επανάστασης. 

Συγκεκριμένα: (1) η χρήση τεχνολογιών αισθητήρων, (2) άλλες τεχνολογίες επικοινωνιών που απαιτούνται για τη μεταφορά δεδομένων από το ίδιο το πεδίο παραγωγής αλλά και (3) τεχνολογίες επεξεργασίας του μεγάλου όγκου πληροφοριών πρόκειται να γίνουν πιο διαχειρίσιμα μέσω της τεχνητής νοημοσύνης (AI). «Αυτό μπορεί να βοηθήσει έναν αγρότη να ξέρει ότι υπάρχει κάτι στο κοπάδι [...] που χρειάζεται προσοχή», λέει η Susan McCouch, διευθυντής του Cornell Institute for Digital Agriculture. Συνεχίζει υποστηρίζοντας πως οι αισθητήρες στα συστήματα άρδευσης θα μπορούσαν να σχεδιαστούν ώστε να λαμβάνουν σήματα που εκπέμπονται από δορυφόρους. Αντίστοιχα, θα μπορούν να λαμβάνουν αποφάσεις σχετικά με το εάν θα ποτίζουν τις καλλιέργειες - εάν φυσικά δεν προβλέπεται βροχή. 

Όσο περισσότερες πληροφορίες διαθέτουν τα συστήματα αυτά, τόσο ακριβέστερα θα μπορούν να προβλέψουν τα αποτελέσματα των γεωργικών αποφάσεων. Για παράδειγμα, πότε θα ψεκάσουν τη σοδειά τους, αν υπάρχει συγκεκριμένη ποικιλία φυτών που να ανταποκρίνεται καλύτερα στο ένα είδος εδάφους, κ.ο.κ. 

Η γεωργία έχει υποβληθεί σε έντονο έλεγχο για τη συμβολή της σε αυτά τα ζητήματα, ωστόσο η πίεση να συνεχίσει να παράγει τρόφιμα όσο το δυνατόν φθηνότερα παραμένει ένα πολιτικό και οικονομικό εμπόδιο στη μείωση συνολικά καταστροφικών δραστηριοτήτων. Η εισαγωγή ψηφιακών τεχνολογιών και συστημάτων επεξεργασίας δεδομένων μπορεί να λειτουργήσει καταλυτικά στη μείωση βλαβερών για το περιβάλλον χημικών, βοηθώντας μας παράλληλα να κατανοήσουμε τα οικοσυστήματα στα οποία στηρίζουμε την αγροτική μας οικονομία. 

«...θα μπορούσαμε να δημιουργήσουμε μια πολύ πιο υγιεινή προμήθεια τροφίμων και θα μπορούσαμε να τη διανείμουμε πιο δίκαια. Αλλά η αλλαγή ωφελεί πάντα ορισμένους και "αδικεί" άλλους» αναφέρεται στο άρθρο, αφήνοντας έτσι ανοιχτές τις επιδράσεις της εισαγωγής τέτοιων τεχνολογιών και συστημάτων. Καταλήγει όμως με την ελπίδα που φέρει μια πιο ουσιαστική σχέση με τον φυσικό μας κόσμο - αυτή που τελικά οφείλουμε να επιδιώξουμε.