Υπήρχε μια εποχή, πολύ πριν από το τσιμέντο, όταν οι άνθρωποι έπρεπε να χτίσουν τα σπίτια τους από υλικά που έβρισκαν κοντά τους. Πριν από αιώνες, οι Ινδιάνοι χρησιμοποίησαν ένα μείγμα άμμου, αργίλου, αχύρου και νερού για να φτιάξουν σπίτια. Οι Κινέζοι έχτισαν σπίτια από μπαμπού, και οι Άγγλοι χρησιμοποίησαν έναν συνδυασμό από άχυρο και υγρό χώμα.

Οι παλιοί τρόποι δεν εξαφανίστηκαν ποτέ εντελώς, αλλά έπεσαν σε αχρηστία καθώς νέες τεχνικές κατασκευής οδήγησαν σε σπίτια κατασκευασμένα από σκυρόδεμα και ατσάλι. Τώρα μια μορφή κατασκευής γνωστή ως «φυσικό κτίριο» έχει προσελκύσει οπαδούς, καθώς οι άνθρωποι συνειδητοποιούν ότι ορισμένες παραδοδιακές τεχνικές και υλικά  μπορεί να φέρουν μεγάλη εξοικονόμησης ενέργειας με δύο τρόπους: η χρήση υλικών όπως τα άχυρα, η λάσπη και οι βράχοι μειώνουν τη ρύπανση που προκύπτει από την παραγωγή και τη μεταφορά κατασκευασμένων υλικών, ενώ μόλις κατασκευαστούν τα σπίτια μπορούν να μειώσουν σημαντικά το ενεργειακό τους αποτύπωμα.

Αντίστοιχες ευκαιρίες υπάρχουν σε παραδοσιακές τεχνικές χτισίματος που χρησιμοποιήθηκαν στον Ελλαδικό χώρο.

Πηγή: ΝΥΤ https://www.nytimes.com/2013/10/09/business/energy-environment/modern-updates-to-old-school-building-materials.html?searchResultPosition=7