Republiqe: Σημειώσεις για τη Σιγκαπούρη και την «περίπτωση» της Νοτιοανατολικής Ασίας
Μεγάλη συζήτηση γίνεται φυσικά γύρω από τη συσκευασία σε όλους τους τομείς παραγωγής και προώθησης προϊόντων, και επομένως και στη βιομηχανία της μόδας. Αυτό που συχνά αποκαλούμε «δημόσια δέσμευση», αρκετά ενεργά μέλη της οικονομίας της μόδας θεωρούν πως είναι ένα από τα κλειδιά - η διαφάνεια και η «συμμετοχικότητα» ίσως. Πόσο εφικτό είναι όμως αυτό;
...ερχόμενοι στο ερώτημα του ίδιου του προϊόντος που πουλάμε, ξεκινήσαμε μια πρωτοβουλία γύρω από την κυκλική μόδα. Πολύ σύντομα στο μέλλον, οι άνθρωποι θα μπορούν να πουλήσουν το προϊόν που αγόρασαν στην ίδια τη Zalora.
Το παραπάνω αποτελεί άμεση αναφορά στους τρόπους μεγιστοποίησης της επαναχρησιμοποίησης και της βιωσιμότητας παράλληλα με νέα επιχειρηματικά μοντέλα. Αφορά δε συγκεκριμένα την περίπτωση της Σιγκαπούρης, αν και μπορούμε να πούμε πως λίγο ή πολύ το ζήτημα έχει τεθεί σε συζήτηση κάτω από όρους της «διευρυμένης αγοράς» ή της αγοράς, όπως αυτή διαμορφώνεται σε αλληλοσυνδεόμενα κέντρα παραγωγής.
Ενδιαφέρον παρουσιάζει το παράδειγμα της Republiqe, με την οικοδόμηση μιας βιώσιμης διαδικτυακής επιχείρησης να έχει αποτελέσει προτεραιότητα. Άλλωστε οι ίδιοι πουλούν «100% ψηφιακά» ενδύματα, σύμφωνα με τον ιστότοπο. Ο ιδρυτής της James Gaubert δήλωσε ότι η εταιρεία θέλει να τοποθετηθεί ως «η πρώτη πλήρως ψηφιακή μάρκα μόδας στον κόσμο», αντιμετωπίζοντας παράλληλα «τους καταναλωτές μας ως είδωλα πραγματικής ζωής».
«Ένας καταναλωτής έρχεται στον ιστότοπό μας, επιλέγει ένα ένδυμα ή ρούχα και, στη συνέχεια, στο σημείο της αγοράς, ανεβάζουν μια φωτογραφία του εαυτού τους». Κατόπιν, η ομάδα αναλαμβάνει να «προσαρμόσει τη φωτογραφία με το ένδυμά τους» για να παρουσιαστεί στη συνέχεια στα κοινωνικά μέσα.
Στα σημεία που ορίζουν την ταυτότητα/φιλοσοφία της εταιρίας η ίδια η ομάδα περιλαμβάνει μια σειρά από catchwords που συναντά κανείς όλο και πιο συχνά στο χώρο της μόδας (μοναδικότητα, σπάσιμο του κανόνα, εξαίρεση... και η λίστα συνεχίζεται) που οφείλει όμως κανείς να θεωρήσει με κριτική ματιά και με έμφαση στην ίδια την πρακτική εφαρμογή και την παραγωγή της εκάστοτε εταιρίας - όσο και αν οι συγκεκριμένοι τρόποι και προσεγγίσεις παραγωγής γίνονται ολοένα και πιο άυλοι.
Αξίζει να σημειωθεί πως η Σιγκαπούρη ξεκίνησε τη δική της πρωτοβουλία για το Πράσινο Σχέδιο το Φεβρουάριο και μέρος αυτού του σχεδίου επιδιώκει να ενθαρρύνει περισσότερες επιχειρήσεις να ακολουθήσουν μια βιώσιμη πορεία.
https://www.cnbc.com/2021/07/02/singapore-online-retailers-go-green-by-merging-fashion-with-sustainability.html
Ενδιαφέρον παρουσιάζει ένα σχετικό report (για το 2021) σχετικά με τη βιωσιμότητα και την αλλαγή στην περιοχή της Νοτιοανατολικής Ασίας που εκπονήθηκε από τη Fashion Revolution Singapore και το Oxford Development Consultancy (ODC). Βλ. https://issuu.com/fashionrevolution/docs/final___fashion_sustainability_report_2021
